“En wie is binnengegaan in Zijn rust, vindt rust na zijn werk zoals God na het Zijne. Hebreeën 4 vers 10
Rust. Wie verlangt er niet naar. Vakantie. Eindelijk rust. Even helemaal niets hoeven. Zegt de bijbel er ook iets over? In Hebreeën 3 en 4 valt liefst 11 keer het woord rust. Als je daar beter naar kijkt gaat het over drie soorten van rust. De eerste rust is die uit Genesis 2 vers 2. ‘Toen God op de zevende dag het werk voltooid, dat Hij gemaakt had, rustte Hij op de zevende dag van al het werk dat Hij voltooid had’. In exodus 20 wordt die dag ‘geheiligd’ dat wil zeggen apart gezet. De zevende dag krijgt een naam: de sabbatdag. De tweede betekenis gaat nog wat verder. Die is gelinkt aan de uittocht uit Egypte, de woestijnreis en de intocht in het beloofde land. De naam Jozua valt in Hebreeën 4.Jozua leidde het volk Israël het beloofde land binnen. Dat verwijst naar Deuteronomium 5 waar het sabbatgebod niet in het licht van de schepping wordt geplaatst zoals in exodus 20 maar in het licht van de heilsgeschiedenis. Daarmee wordt de sabbatdag in het oude testament breder dan de rustdag. Naast de sabbatdag is er een sabbatjaar. Dat betekent dat er elk zevende jaar niet gezaaid, gesnoeid en geoogst mag worden. Wat vanzelf opkomt op de akkers mag door iedereen, in het bijzonder de armen, gegeten worden. Sabbatsrust betekent dus ook landrust. Onze huidige intensieve landbouw staat daar heel ver van af. Wij kunnen het ons niet voorstellen dat we de grond een jaar niet zouden verbouwen. Dat we een jaar lang niet het maximale uit onze dieren halen. Maar naast de mens die tot rust moet komen, op adem moet komen, moet herstellen, die je ook wel eens met rust moet laten in plaats van 24/7 te belasten, zegt de Schepper van hemel en aarde, moet je ook het land en de dieren rust gunnen.
En het is in de bijbel nog gekker. Want elk sabbatjaar worden ook de schulden kwijtgescholden op het loofhutten feest. Want schulden drukken een mens neer, schulden houden een mens gevangen, schulden verstikken je en maken je tot slaaf. Schulden mogen daarom geen leven lang duren, daar moet een einde aan komen. Een bijzonder sabbatjaar was elk zevende sabbatjaar. Mensen die door hun schulden in schuldslavernij waren terechtgekomen werden dan weer vrij. Met rust gelaten.
De derde vorm van rust die Hebreeën vier noemt is de rust die God in het vooruitzicht stelt in het beloofde land. Dat is een rust die nog openstaat zou je kunnen zeggen. ‘Er wacht het volk van God dus nog een sabbatsrust’. Dat is een rusten in God. Die rust wacht ons na dit leven als we ingaan in Gods rust. Soms kan je daar hier op aarde al iets van ervaren. Krijg je een voorproefje van de eeuwigheid. Maar meestal hebben wij voldoende uitdaging om op het ritme van de sabbat ons lichaam, onze geest, ons land en onze dieren rust te geven.